مردى از امام صادق (ع ) اين قول خداى عزوجل را پرسيد:
(گفتند: پروردگارا! بين
سفرهاى ما دورى انداز و آنها بخود ستم كردند 180000 سوره 34
) حضرت فرمود:
آنها مردى بودند داراى آباديهاى بهم پيوسته و درچشم رس يكديگر با نهرهاى جارى و
اموال بسيار و نمايان ، سپس نعمتهاى خداى عزوجل را ناسپاسى كردند و عافيت خدا را نسبت
بخود دگرگون ساختند، خدا هم نعمت آنها را دگرگون ساخت و همانا خدا آنچه را مردمى
دارند دگرگون نسازد تا آنها خود را دگرگون كنند
) خدابر آنها
سيل عر
(20) فرستاد تا آباديهاشانرا غرقه نمود و ديارشان را خراب
كرد و اموالشان را برد، و باغهاى (سر سبز و پر ميوه ) آنها را بدو باغ از درخت تلخ و
شوره گز و اندكى سدر (يعنى درختان بى ميوه خود رو كه پس از خشك شدن
سيل روئيده بود) تبديل كرد، سپس خداى عزوجل فرمايد:
(ناسپاسى آنها را چنين كيفر
داديم ، مگر ما جز ناسپاس را كيفر دهيم 16 سوره 36
).