فضيل بن يسار گويد: خدمت امام صادق (ع ) رسيدم در مرضى كه (او را لاغر و نحيف كرده
بود و) جز سرش باقى نمانده بود
(18) ، فرمود:
اى فضيل ! من بسيار ميگويم : كسى را كه خدا باين امر (تشيع ) آشنا كرد، اگر بر سر
كوهى باشد تا مرگش برسد زيانى نيست .
اى فضيل بن يسار! مردم راه راست و چپ پيش گرفتند و ما و شيعيان ما به صراط مستقيم
هدايت شديم ،
اى فضيل بن يسار! اگر ميان مشرق و مغرب (تمام دنيا) از آن مؤ من باشد خير اوست و اگر
اعضائش را تكه تكه كنند خير اواست .
اى فضيل بن يسار! خدا نسبت بمؤ من جز خير انجام ندهد.
اى فضيل بن يسار! اگر دنيا نزد خداى عزوجل باندازه
بال مگسى ارزش ميداشت ، شربت آبى از آن بدشمنش نمى آشامايند.
اى فضيل بن يسار! كسيكه هدف و همتش يك چيز (رضاى خدا) باشد، خدا هدفش را
كارگزارى كند، و كسيكه همتش بهمه سو متوجه باشد، خدا باك ندارد كه در چه دره اى
هلاك شود (يعنى خدا هدايت و توفيق را از او برگيرد و او را بخود و هواى نفسش وا گذارد
تا در راه يكى از اديان باطل جان سپارد).